" Sekret jest jednym z siedmiu praw, decydujących o osobistym sukcesie.
Fragmenty Sekretu odnaleźć można w ustnie przekazywanych opowieściach,
literaturze, religiach i filozofiach, istniejących na przestrzeni wielu
wieków.
Po raz pierwszy jednak wszystkie kawałki Sekretu złożono w
całość, niesamowitą rewelację, zdolną zmienić życie każdego, kto po nią
sięgnął.
Dzięki tej książce nauczycie się, jak wykorzystać Sekret w
każdym aspekcie swojego życia, by zdobyć szczęście i pieniądze, trwając
przy tym w dobrym zdrowiu i przyjaźni dla wszystkich.
Sekret zawiera
mądrości współczesnych nauczycieli - mężczyzn i kobiet, którzy dzięki
niemu mogą teraz opowiadać o swoich własnych niezwykłych dokonaniach:
przezwyciężaniu nieuleczalnych dolegliwości, zwalczaniu życiowych
przeszkód i osiąganiu tego, co dla wielu wydaje się niemożliwe."
Ta piękna wizja świetlanej przyszłości tkwi w małej, kilkudziesięciostronnicowej książce, możliwej do nabycia za przystępną ceną. Czemu zatem nie jest ona rozpowszechniania w bibliotekach, przytułkach dla bezdomnych (niech sobie dom myślami przyciągną), szpitalach (samouleczenie też jest możliwe!), szpitalach psychiatrycznych (wygoń z myśli schizofrenię to będziesz zdrowym i szczęśliwym człowiekiem), McDonaldach (przyciągnij myślami frytki, po co masz je kupować!)?
Według obietnic autorów życie po przeczytaniu tej książki ulega całkowitej przemianie. Przeczytałam.
I co? No nico, jestem nadal tak samo humorzasta, zdystansowana do świata, nadal posiadam wady, które posiadałam do tej pory, objętość mojego portfela wcale nie rozrosła się do horrendalnych rozmiarów (a raczej uległa pomniejszeniu, bo książka nie była, niestety, z poświątecznej przeceny), a lista marzeń do realizacji nadal pozostała długa. Czy mam aż tak wielkie problemy z ujarzmianiem własnych myśli czy problem dotyczy czegoś innego?
Jako kontrargument przytoczę fragment książki, na którą wydanie comiesięcznych oszczędności jest o wiele lepszą inwestycją niż wydanie ich na "Sekret" (dzięki Bogu, mamy Allegro i możliwość szybkiego pozbywania się rupieci intelektualnych). Mianowicie, Richard Wiseman, autor "59 sekund" pisze:
"Według niektórych autorów, w 1953 roku zespół badaczy przeprowadził eksperyment ze studentami ostatnigo roku Uniwersytetu Yale, których poproszono o zapisanie celów, jakie chcą osiągnąć w życiu. 20 lat później, naukowcy odnaleźli osoby biorące udział w eksperymencie i okazało się, że jasno sprecyzowane cele życiowe miało 3 % badanych oraz, że właśnie oni zgromadzili majątek przewyższający majątek pozostałych 97 % uczestników razem wziętych. (...) Jest tylko mały problem- według wszelkich danych taki eksperyment nigdy się nie odbył. (...) Podobne legendy od lat trafiają do współczesnych umysłów i w wielu wypadkach mogą ograniczać szanse osiągnięcia wyobrażanego celu. Co gorsza, takie porażki często sprawiają, że ludzie przestają wierzyć, że mają jakiś wpływ na swoje życie. (...) Czy droga do szczęścia rzeczywiście miałaby polegać na wypieraniu negatywnych myśli?"
Jak pisał Dostojewski:
"Spróbuj nie myśleć o niedźwiedziu polarnym,
a wkrótce się przekonasz,
że przeklęte zwierzę co chwila przychodzi ci do głowy"
"Sekret" zaleca koncentrowanie się na pozytywnych myślach i unikanie negatywnych wizji przyszłości. Gorzej, jeśli nagle nasze optymistyczne myślenie się.. zniedźwiedzi :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz